Tijdens onze roadtrip door West-USA stond de Route 66 hoog op ons lijstje. Tijn verheugde zich het meest op deze rit en we besloten er dan ook een hele dag voor uit te trekken. In dit blog vind je ons reisverslag over onze Route 66-trip in Amerika en lees je over alle highlights die wij bezochten in één dag. Is de Route 66 echt zo de moeite waard, of toch niet?
Onze route
Vanuit Los Angeles (West-Hollywood) vertrokken we al vroeg richting Needles, het knooppunt waar onze afslag ons richting de Route 66 zou brengen. Onze route zag er als volgt uit:
Onze eerste stop: Oatman en zijn ezels
In Oatman was het tijdens ons bezoek zo’n 42 graden. Zweten dus! Oatman stond dan weer hoog op het lijstje van Marcha, omdat er een oude sfeer zou hangen en ezels al van oudsher nog steeds over straat lopen. En die ezels, daar kun je niet echt omheen! We keken er rond en het is zeker een fotogeniek plekje, met de oude mijnen, bars en beschilderde gevels uit vervlogen jaren. Locals zitten op de veranda’s voor de pandjes aan de hoofdstraat en aanschouwen vanuit de schaduw alle toeristen die voor leven in de brouwerij (en geld in het laatje) zorgen.
Oatman was hot, man!
Oatman is gezellig en heeft een unieke sfeer. Maar bovenal was het vooral erg heet in Oatman en de vele toeristen in het kleine stadje maakte het voor ons niet een plek om héél lang te blijven. We trokken na een uurtje verder naar onze volgende stop aan de Route 66: Hackberry.
De prachtige route over Kingman
De route van Oatman naar Hackberry gaat over Kingman. En wat is deze weg mooi! Na iedere berg dachten we dat het uitzicht niet meer beter kon, maar dan werd de vorige bocht toch weer overtroffen. Wat ons betreft was deze weg mooier dan de soms toch wel ‘aangedikte’ dorpjes langs de route 66. Amerika is onbeschrijfelijk groot en dat immense voelden we heel erg op dit stuk. De Route 66 is lang, heet en heel rustig! Op sommige plekken kom je gewoon helemaal niemand tegen. Het is soms woestijngebied, soms is het vlak en soms zijn er enorme bergen. Het landschap verandert voortdurend wat het rijden alles behalve saai maakt.
Drop it down low...
We hebben een temperatuurverschil van bijna 20 graden meegemaakt. In Oatman was het 42 graden, maar op weg naar Hackberry werd het even behoorlijk donker en zagen we flinke bliksemschichten in de bergen. Zelf reden we alleen door wat regen, maar het koelde wel behoorlijk af, naar zo’n 23 graden.
Hackberry
We vallen maar meteen met de deur in huis: Hackberry viel ons tegen. We dachten dat dit een dorpje zou zijn, we reden er in eerste instantie zelfs langs. Maar in Hackberry vind je een souvenirwinkel met een op dat moment minder vrolijke eigenaar. Buiten staan gave auto’s en de oude bezinepompen zijn ook erg leuk om te zien. Het is druk en ‘in de rij staan’ voor foto’s bij bijvoorbeeld de mooiste benzinepompen. In het winkeltje staat het vol met souvenirs, kleding en allerlei route 66 spullen. Er is een soort barretje nagebouwd, vooral bedoeld om een foto te maken. De leukste dames vind je op het herentoilet!
Hoewel het de perfecte foto-spot is, kon Hackberry ons helaas niet zo bekoren. We zetten koers richting Seligman, dat bekend staat als HET Route 66 dorp.
Seligman
We verheugden ons erg op Seligman. Het was een lange rit! In Seligman vonden we iets meer Route 66-gevoel, maar ook hier was het allemaal een beetje ‘opgezet’. We grapten dan Moviepark Germany het zo had kunnen neerzetten. We dachten vooraf dat alle Route 66-plaatsjes echte oude stadjes waren, maar we vonden dat nog het meest in Oatman. Seligman is dan nog wel een straat, waar het in Hackberry meer een souvenirshop was.
Museum en Roadkill Cafe
We maakten leuke foto’s in Seligman, je schijnt lekker te kunnen eten bij het Roadkill cafe en het Seligman museum Return tot the 50’s moet ook zeker de moeite waard zijn. Helaas was het museum gesloten toen wij er waren. Het was hier sowieso vrij rustig, wellicht omdat het weer wat slechter was op het moment dat wij er waren?
Op naar onze laatste stop!
Vanaf Seligman was het nog zo’n 45 minuten rijden naar Williams, onze eindbestemming voor deze dag. En eerlijk is eerlijk, die 45 minuten duurden lang. Het is een behoorlijke tocht! Hoewel onze (budget) hotelkamer hier géén aanrader was (Motel 6 – East) vanwege de gehorigheid en het absoluut niet fijne bed, verraste Williams ons in positieve zin.
Williams is de verrassing van de dag
Misschien is Williams wel het gezelligste stadje waar wij in onze reis door Amerika geweest zijn. Dit typische Route 66 stadje is in feite een grote straat, met leuke winkeltjes, gezellige restaurantjes, live-muziek op terrasjes en een gezellige sfeer. Williams krijgt vaak bezoek van een goederentrein die zijn hoorns graag laat horen, daar kun je wel even van schrikken. We hebben er gelukkig geen last van gehad in de nacht, maar dit zou wel eens toeval geweest kunnen zijn.
Verwachtingen vs. realiteit
Helaas staan we niet te juichen als het over de Route 66 staat, maar natuurlijk vonden we het leuk om mee te maken. De oude auto’s, het sfeertje bij de souvenirwinkels, de kleurrijke gevels in Seligman: ondanks dat het hier en daar wat ‘gecreëerd’ aanvoelt, krijg je wel een idee van de sfeer zoals die hier in de jaren ’50 was. Helaas lijkt het allemaal bij elkaar verzameld op één plaats, zoals in Hackberry, wat het minder bijzonder en meer commercieel maakt. Wellicht waren onze verwachtingen te hoog? We lezen en horen veel positiefs over de stadjes die wij aangedaan hebben. Smaken verschillen, gelukkig maar! Uiteindelijk kunnen we stellen dat we Oatman en Williams, als start- en eindpunt, de leukste stops vonden vandaag. Williams is tevens een ideale uitvalsbasis voor de Grand Canyon!
Route 66: wel of niet doen?
Na onze misschien wat kritische blog, sluiten we tóch af met de absolute aanbeveling om deze route wel te rijden! En dan wat ons betreft misschien iets minder voor de Route 66 dorpjes en de sfeer die daarbij hoort, maar des te meer voor de prachtige omgeving waar je doorheen rijdt. Geweldige uitzichten, uitgestrekte wegen, verrassende bochten en forse hoogteverschillen in een woestijnachtig gebied maken deze route echt de moeite waard. In het landschap reed er soms een goederentrein met ons mee, van honderden meters lang. Het gaf een heel Amerikaans gevoel, net als de soms rechte wegen die oneindig leken in de woestijn.
DOEN!
Wat ons betreft: rijd de weg, geniet van de natuur op deze bijzondere route en pik die geinige ‘dorpjes’ gewoon mee voor de leuk. Het is een lange rit, óók als je van rijden houdt zoals wij. Het was nog wel te doen, maar zulke rijdagen plannen wij niet te vaak in. Wil je deze route graag rijden, dan kun je ervoor kiezen om halverwege een overnachting te boeken. De omgeving is fantastisch en het is natuurlijk ook een ‘once-in-a-lifetime-experience’ om de Route 66 te rijden, dus vooral DOEN!
Als je terug wilt naar de jaren 50, dan zou ik zeggen Cuba. Ik vind met de auto rondreizen in de VS geweldig. Ik zou dat zowel aan de west als oostkust nog wel een keer willen doen. Ik vind sightseeing plaatsen vaak kleiner of minder dan verwacht, vaak is een middag voldoende. Maar de natuur vind ik geweldig.
Wat een handige tips geef je in deze blog, thanks! Prachtige auto’s en leuke stadjes. En jammer van die onaardige man zeg! In een toeristisch winkeltje verwacht je dat juist niet, tenminste ik niet. Ik wil ‘m ook nog eens rijden, zal dan zeker genieten van de natuur.
Dankjewel Amina! Ach, iedereen heeft zijn dag wel eens niet, dachten wij maar 🙂 Je zou inderdaad een andere ‘vibe’ verwachten!
Cuba lijkt me ook een geweldige bestemming, Alexandra. Ben jij er al eens geweest?
Het zou wel een route zijn die we zouden rijden als we in die regio zouden zijn. Juist om het zelf te kunnen ervaren. Je foto’s zijn in ieder geval mooi en geven wel de juiste sfeer aan
Wow prachtig dat landschap is ook heel mooi!
Lijkt mij ook tof om te doen ooit. Ergens snap ik ook wel dat het extra is aangedikt. Ze willen de touristen trekken. En er zijn ongetwijfeld meer van de happy happy joy joy mensen (if you know what I mean) die daar totaal overheen kijken.
Yes, ik denk het ook Manon…
Oh wauw! Wat een prachtige fotos, ik wil dit ook!!
Dank je wel Mandy, snel maar gaan dan! 🙂
Wat een mooie plek, maar wat ziet het er oud uit! De uitzichten vind ik erg mooi en ook de plaatjes die je hebt geschoten. Het zijn net stockfoto’s!
Wat een leuk compliment, dankjewel!
Ja ondanks de tegenvallers blijft het toch gewoon een legendarische route en een hele ervaring lijkt me. Jammer dat Hackberry tegenviel maar fotogeniek is het wel, wat een gave foto’s!!
Zeker waar Frederique, een hele ervaring was het zeker! Dankjewel!
Route 66 staat al jarenlang op mijn bucketlist! Na jouw verhaal ben ik al helemaal enthousiast dus hij is een paar plekjes omhoog gekropen. Sowieso vind ik rijden in Amerika heerlijk!
Leuk om te horen! 🙂
Goed dat je eerlijk bent, dan krijg je de juist verwachtingen. Ik zou de route 66 zeker een keer voor een deel willen rijden, het is toch wel heel iconisch en ik ben wel heel benieuwd. Wij hebben de route niet gereden tijdens onze 2 maanden in Amerika, maar weten wel 100% zeker dat wij ooit terugkomen in Amerika 🙂
Zeker, eerlijkheid duurt het langst! En we zouden het ook echt aanraden hoor, het is toch gewoon gaaf om het te rijden. Wellicht waren onze verwachtingen ook wel erg hoog gespannen. Veel plezier voor als je ooit gaat! 🙂
Ik dacht dat je de hele Route 66 gereden had, dus ik vond 1 dag wel wat kort 😉 Leuk om jullie ervaringen te lezen, vooral de route over Kingman klinkt erg goed. Wij hebben de eind/startpunten gezien bij Santa Monica en Chicago. Wij hebben een eindje naar Chicago gereden over dé weg. Daar was het juist amper toeristisch.